شکستن کد کاشی کار

قبل از شروع به کار، همیشه یک نقطه رو انتخاب کنید برای امتحان کردن، هنگامی که مطمئن شدید که کاشی ایمن است، با خیال راحت روی بقیه رنگ های ریخته شده می توانید کار کنید. در زمان ساخت و تا عصر زندیه در طرفین جبهه غربی مدرسه دو گلدسته بلند آجری با تزیینات و کاشی کاری مفصلی وجود داشته که به دلیل مسلط بودن بر ارگ حکومتی کریم خان زند ویران گردیدهاست، کاشی کاریهای سقف مدرسه مثل مسجد شیخ لطفالله در اصفهان است، در حاشیه سقف آیات قرآنی با خط ثلث عالی وجود دارد که در کتیبه آن به سال ۱۰۲۴ هجری قمری نگاشته شده، بالای دالان، تالار وسیعی است که روزگاری حکیم ملاصدرا ملقب به صدرالمتألهین فلسفه اشراق در آن تدریس میکردهاست. رمضان ۱۱۲۹ ه.ق/اوت ۱۷۱۷ م نسخهٔ کتابخانهٔ بادلیان این اثر ۱۰ تصویر با ویژگیهای پایان دورهٔ مکتب اصفهان دارد. ۹۹۰ ه.ق/۱۵۲۸ م عبدالصمد شیرازی تقسیم شده بین کتابخانهٔ چستربیتی و کتابخانهٔ بریتانیا این اثرِ مصور در مجموعههای کتابهای شرقی و ایندیا آفیس (کتابخانهٔ بریتانیا) و مجموعهٔ بادلیان (کتابخانهٔ چستربیتی) تقیسم شده است. حدود سال ۱۰۱۴ ه.ق/۱۶۰۵ م نسخهٔ کتابخانهٔ بریتانیا (مجموعههای کتابهای ایندیا آفیس و شرقی) حاشیههای این اثر تشعیر و تصویر است و پیشتر نیز در مجموعهٔ بوت بودهاست.

مرقعهای یعقوببیک آققویونلو (شمارههای ۲۱۵۳ و ۲۱۶۰): بهسال ۸۸۳-۸۹۶ ه.ق/۱۴۷۸-۱۴۹۰ م؛ نگهداریشده در کتابخانهٔ توپکاپیسرای استانبول؛ قطعات این مرقع به دست خوشنویسان سدههای نهم و دهم ه.ق نوشته شده که بسیاری از آنها از نخستین نستعلیقنویسان بهشمار میآیند. اواخر سدهٔ ۹ و اوایل سدهٔ ۱۰ ه.ق سلطانعلی قائنی در مرقع H2153 پانزده قطعه و در مرقع H2160 دو قطعه از جمله بیتهایی از غزل «بیا که رایت منصور پادشاه رسید / نوید فتح و بشارت به مهر و ماه رسید» از او وجود دارد که در سال ۸۸۲ ه.ق/۱۴۷۷ م در تبریز نوشته شده است. برخی از این آلودگیها مواد شیمیایی و سمی و مضری هستند که در صورتی که به درستی جمعآوری جمع آوری نگردند موجب بروز خطراتی میگردند. این صفحه آخرینبار در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴ ساعت ۲۱:۳۶ قیمت کاشی کاری ویرایش شده است. هفت بند را ببینید در: دیوان حسن کاشی، صفحه ۱۶۳ تا ۱۶۷، چاپ کتابخانه مجلس، جلد ۲، شماره ۱۳۸۹.

فروردینماه سال ۱۳۶۲ توسط انتشارات پدیده سیفالله یزدانی دیوانِ حافظ (نسخهٔ قزوینی و غنی) این اثر نستعلیق با مقدمهٔ خود سیفالله یزدانی چاپ شده و از معدود نسخ ممتاز خوشنویسیشدهٔ دیوان است که از نظر مفردات و ترکیب، دلنشین و یکدست نوشته شدهاست. ۱۳۶۷ (چاپ اول) محمدعلی سبزهکار دیوانِ خواجهٔ شیراز حافظ این اثر که به مقدمه و تصحیح محمد محیط طباطبایی و تذهیب و تشعیر آیدین آغداشلو است، به جهت کهن بودن و کتابت استادانه و تصحیح و کتابآرایی بیسابقهاش جزو بهترین دیوانهای خطاطیشدهٔ دوران جدید است. چاپ دوم در سال ۱۳۶۸ توسط انتشارات انجمن خوشنویسان ایران غلامحسین امیرخانی دیوانِ حافظ خط نستعلیق این نسخه که توسط محمدباقر آقامیری تذهیب و حسین الهی قمشهای تصحیح شده است، از معدود نسخ برجستهٔ خوشنویسیشدهٔ دیوان در عصر جدید است. سدهٔ ۹ ه.ق شیخ محمود پیر بوداقی در مرقع H2153 چهارده قطعه از بوداقی آمده که کهنترین قطعه، ابیاتی از غزل «بَرید باد صبا دوشم آگهی آورد» دارد که در سال ۸۶۳ ه.ق/۱۴۵۹ م در جنتآباد شیراز نوشته شده است. نیمهٔ نخست سدهٔ ۹ ه.ق جعفر بایسنقری در مرقع H2153 دو قطعه از بایسنقری آمده که شامل بیتهایی از غزلهای «روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست / در غنچهای هنوز و صدت عندلیب هست» و «ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت / کار چراغ خلوتیان باز درگرفت» است.

علاوه بر میرعلی هروی، بیتهایی از حافظ به قلم سلطان علی مشهدی نیز در این مرقع وجود دارد که شامل ۲ قطعهٔ تلفیق شده با ۳ بیت از ۳ غزل متفاوت در یک رقعه و بیت «دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد / مرحبا ای به چنین لطف خدا ارزانی» و بیت «بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم / که از سؤال ملولیم و از جواب خجل» و «حافظ اندیشه کن از نازکی خاطر یار / برو از درگهش این ناله و فریاد ببر» (بهجای «خاطر یار»، «طبع وزیر آمده») و همینطور بیتهایی از غزل «بیا که قصر امل سخت سست بنیادست / بیار باده که بنیاد عمر بر بادست» است. علاوه بر دقت امیرخانی در تحریر مفردات، شیوهٔ او در ترکیب هم زیباست و گاهی مفردات را فدای ترکیب کرده که البته این موضوع در خوشنویسیهای دیگر دیوانِ حافظ هم کم و بیش مشاهده میشود، مانند پرتاب کردن قلم در برخی جاها یا کوچک نوشتن الف یا هر نویسهٔ دیگر. تولید نخستین این مجموعه در سال ۱۳۹۱ خورشیدی با گشایش فاز نخست و تولید سالیانه نزدیک به سه و نیم میلیون مترمربع و کارآفرینی مستقیم بیش از ۳۰۰ نفر انجام گرفت. چاپ دوم در سال ۱۳۶۹ توسط انتشارات نگار منسوب به میرعماد حسنی سیفی قزوینی حافظ منسوب به میرعماد دارندهٔ اصل این اثر عبدالعلی ادیب برومند است که خود تصحیح و مقدمهٔ کتاب را انجام دادهاست.